Zapewne jest ich więcej, nie mniej te wydają mi się być kluczowe.

1. Zasadniczy cel i preferowany sposób jego osiągnięcia

Zanim cokolwiek zaczniemy ustalać zadam Ci trzy pytania:

1. Jaki klimat, charakter i styl zabawy prymicyjnej jest Ci najbardziej bliski?
2. Na czym najbardziej Ci zależy?
3. Czego najbardziej chciałbyś uniknąć?

Są to o tyle istotne pytania, że od nich tak naprawdę zależy to, co w scenariuszu Twojej Prymicji powinno być zawarte. Cel i preferowany sposób jego osiągnięcia – musisz to określić! Musisz być tego świadomy! Musisz mieć jasną wizję czemu to wszystko służy, czego tak naprawdę chcesz, czego oczekujesz.

Jeżeli w pierwszym odruchu nie potrafisz odpowiedzieć na te pytania albo dla odmiany wydają Ci się one banalne, to poświęć im chwilę uważnego namysłu. Jestem przekonany, że nie będziesz tego żałować (na rozgrzewkę i ku inspiracji polecam Ci ten artykuł: Wszyscy Święci balują w Niebie – czyli około-prymicyjne refleksje i inspiracje » ).

Niezależnie od Twoich odpowiedzi kilka pomysłów mogę Ci podsunąć już teraz.

Dla uproszczenia w dalszej części tekstu używał będę zamiennie określeń „prymicja” i „zabawa prymicyjna” czy po prostu „wesele”.

2. Przemieszczenie się z Kościoła do miejsca,
w którym odbędzie się prymicja

Generalnie możesz to zrobić na dwa sposoby:

1. Przemieszczenie się na miejsce zabawy razem ze swoimi gośćmi
2. Przemieszczenie się niezależnie od nich

W pierwszym przypadku zachęcam Cię, byście – jeśli tylko będzie to możliwe, jeśli odległość nie jest zbyt duża – po prostu przeszli piechotą z Kościoła do miejsca zabawy. Zwyczajnie, przez środek miasta, może nawet śpiewając, może z chlebem w ręku. To fajny i wymowny element. To też swoiste świadectwo i publiczny wyraz radości z faktu, że mamy nowego kapłana.

Jeżeli miałbyś się przemieszczać niezależnie od gości, to postaraj się dotrzeć na miejsce zabawy albo pierwszy (wówczas będziesz mógł witać swoich gości), albo ostatni (wówczas oni będą mogli witać Ciebie). Gdyby okazało się, że przybywasz w momencie, gdy część gości jest już na miejscu, a część jeszcze jest w drodze – „schowaj się” gdzieś, odjedź, opóźnij przybycie do momentu, aż wszyscy goście będą obecni i będą mogli Cię przywitać.

3. Ceremonia rozpoczęcia zabawy prymicyjnej

Dobre zwyczaje, wypracowane na gruncie wesel osób świeckich bez trudu da się zaadoptować na potrzeby prymicji. Rodzice mogą przywitać Cię chlebem i solą. Chwilę potem tym chlebem Ty możesz podzielić się ze swoimi gośćmi. Możesz to zrobić albo chodząc pomiędzy nimi i pozwalając każdemu z nich urwać kawałek chleba (to bardzo ładny i symboliczny zwyczaj), albo stanąć w drzwiach (zakładając, że ceremonia przywitania odbywała się na dworze) i witać chlebem (dzieląc się nim) wchodzących na salę gości.

Warto, byś powiedział na początku parę słów do swoich gości. Podziękował im za przybycie, poprosił o wsparcie i życzył dobrej zabawy.

4. Modlitwa na rozpoczęcie posiłku

Gdybym był na Twoim miejscu – poprowadziłbym ją. Nawet, gdyby na sali były osoby w godności kapłańskiej bardziej „dostojne” niż Ty – warto, byś poprowadził modlitwę. To bardzo „ojcowska” postawa, postawa „gospodarza miejsca i czasu” – masz do niej prawo i jest bardzo urocze, gdy z tego prawa korzystasz.

5. Przedstawienie gości podczas pierwszego posiłku

Przerwa pomiędzy pierwszym a drugim daniem pierwszego posiłku to dobra okazja, by przedstawić obecnych na prymicji gości. Wielu z nich się nie zna. Ma to szczególny urok i wartość w kontekście przybliżania osobom świeckim obecnych na weselu osób konsekrowanych. Zrób to w sposób lekki, zwyczajny, prosty, życzliwy i jeśli to możliwe dowcipny. Chodzi o przełamanie bariery pomiędzy obcymi sobie ludźmi, jak również o „przebicie balona niedostępności” jaki w oczach wielu świeckich rodzi się w zetknięciu z osobami konsekrowanymi.

Próbuj budować prostą jedność na płaszczyźnie ludzkiej – czyli najbardziej oczywistej, podstawowej i ostatecznie najważniejszej.

Jeśli chcesz, mogę Cię w tym wyręczyć. Przygotuj mi trochę informacji na temat obecnych na weselu gości, a ja przekształcę je na odpowiednie pytania, które odsłonią nam i przybliżą obecne na weselu osoby.

6. Jak dużo i jak często podawać posiłki

To oczywiście rzecz względna, nie mniej sugeruję Ci zachowanie powściągliwości w tej materii. Sugeruję to głównie z jednego prostego powodu. Chodzi o to, że posiłki są naturalną i konieczną przerwą w zabawie. Można by rzec, że są „konkurencją” dla tej zabawy. I łatwo tu przesadzić doprowadzając do sytuacji, w której na zabawę specjalnie nie ma czasu.

Więcej na temat posiłków znajdziesz w tym artykule: Rzecz o posiłkach na weselu »

7. Rozpoczęcie zabawy tanecznej

Zabawę taneczną najlepiej zacząć od… wspólnego zdjęcia. 😉 Tą prostą sztuczką z łatwością udaje się wyciągnąć wszystkich (bez wyjątku) z za stołu. Chwilę potem możemy zatańczyć poloneza (zobacz artykuł 10 powodów aby zatańczyć Poloneza na weselu »).

Możesz rozważyć coś na kształt „pierwszego tańca”. Jeśli na parkiecie miałaby być wówczas jedna para, to nie widzę dobrej alternatywy dla Twojego tańca z mamą. Jeśli masz czas, umiesz dobrze tańczyć i lubisz to robić, to możesz rozważyć coś na kształt występu tanecznego małej grupy (koledzy z rocznika z seminarium?).

Jeśli pierwszego tańca chcesz uniknąć, to tuż po polonezie zabawę rozpoczęlibyśmy od pierwszej animacji tanecznej (jakiegoś wspólnego, angażującego wszystkich gości tańca grupowego poprowadzonego przez wodzireja).

8. Inicjatywy taneczne podejmowane przez wodzireja

To, jaki charakter mogą mieć inicjatywy taneczne podejmowane przez wodzireja zobaczyć możesz na tej stronie »

To jak dużo ich będzie zwykle uzależniam od:

• Twojego zdania na ich temat jeszcze przed rozpoczęciem prymicji
• Twojego zdania na ich temat już po rozpoczęciu prymicji (pierwotne nastawienie może ulec zmianie, gdy nasze założenia z przed prymicji zostaną zweryfikowane przez realny bieg wydarzeń w jej trakcie)
• Tego, jak na te inicjatywy reagują goście (czy im się to podoba, czy nie)
• Tego jak się rozkręca zabawa
• Mojego osobistego wyczucia

Generalnie staramy się przestrzegać dwóch zasad:

1. Nie przeszkadzać gościom w zabawie i nie narzucać się im
2. Podgrzewać atmosferę na parkiecie wszelkimi możliwymi (i miłymi gościom) sposobami

Więcej na temat zasad, którymi kierują się Wodzireje Double Wings w trakcie prowadzonych imprez znajdziesz na stronie: Zasady Wodzirejów Double Wings »

Istotna zachęta dla Ciebie: jeśli zależy Ci na tym, aby Twoi goście bawili się podczas Twojej zabawy prymicyjnej, to bezwzględnie (bezwzględnie!) dawaj im dobry przykład. Nie ma prymicji bez Prymicjanta. Swoją obecnością lub brakiem nadajesz lub ujmujesz wagę i znaczenie różnym wydarzeniom. Pokazujesz tym samym, co jest istotne, a co istotne nie jest. Pokazujesz na czym Ci zależy i na czym w danej chwili skupiasz uwagę.

Dlatego jeśli zależy Ci na tym, aby inni się bawili – baw się i Ty! Bądź obecny na parkiecie, zwłaszcza podczas inicjatyw grupowych, wspólnych tańców, momentów kluczowych, zapalnych, rozpoczynających kolejny blok, etap.

Brykaj i wywijaj koziołki, a trudno Ci będzie powstrzymać ogień, który na parkiecie rozniecisz! 😉

9. Wspólne śpiewanie przy stołach podczas posiłków

Jeśli tylko Ty nie masz nic przeciwko temu, a goście chętnie to podejmują – z frajdą inicjujemy wspólne śpiewanie przy stołach. Podejmujemy wspólny śpiew zwykle pod koniec ciepłych posiłków (nigdy podczas pierwszego).

10. Przemowy ze strony ważnych ludzi

Jeśli na nich Ci zależy – zaplanuj je. Uprzedź wcześniej, poproś konkretne osoby by zabrały głos, by coś powiedziały. Jeśli się to dobrze przemyśli, przygotuje, zaplanuje właściwy czas – takie przemowy mogą mieć wielki urok i wielką wartość.

Mogą być też bardzo wymownym świadectwem, potwierdzającym wagę tego, co uznajesz za ważne.

11. Twoje podziękowanie ważnym dla Ciebie osobom

To istotny moment. Dziękować możesz wielu osobom – rodzicom, dziadkom, rodzeństwu, wychowawcom, kolegom, koleżankom. Jeżeli dobrze się do tego przygotujesz może to nabrać wdzięcznego i doniosłego charakteru. Będzie tę istotnym przeżyciem dla wyróżnionych w ten sposób osób.

Kluczem jest tu prawda, szczerość, osobisty charakter, głębia i prostota. Jeżeli uda Ci się połączyć te elementy w jedno efekt będzie druzgocący i sam się zdziwisz, jak wiele łez wzruszenia w owej chwili popłynie.

12. Zabawy o charakterze nietanecznym

Dobrze jest połączyć je w jeden blok, wyraźnie odróżniający się od części tanecznej. Wiele zabaw i konkursów, które organizuje się na weselach osób świeckich, w szczególności w bloku oczepinowym z powodzeniem można zaadoptować na potrzeby prymicji.

13. Zatroszcz się o to, by goście wiedzieli,
co kiedy będzie się działo

Ludzie potrzebują wiedzieć, co będzie się działo. Ułatwia im to wiele rzeczy, daje poczucie bezpieczeństwa i prostego komfortu. Po prostu wiedzą, co kiedy będzie „grane”.

Zatroszcz się więc o to, by mogli mieć takie rozeznanie. Prostym sposobem by to zrobić jest wywieszenie w jakimś miejscu planu imprezy, albo postawienie na stołach swoiste „menu”, które spełnia tę samą rolę, tylko jest zawsze pod ręką.

14. Twoja własna inicjatywa

Nic jej nie zastąpi. Im będzie ona bardziej wyrazista tym lepiej. Tylko ona może nadać Twojej prymicyjnej zabawie niepowtarzalny charakter. Istotą tej niepowtarzalności jesteś bowiem po prostu Ty i Twoja od innych odmienność. Nic tego nie zastąpi.

Dlatego jeśli tylko czujesz się na siłach zrób coś, co będzie mieć charakter Twojej własnej inicjatywy (choćby miała być to jedynie własnoręcznie przez Ciebie zalana wodą herbata 😉)

Powodzenia!

– Sylwek

Sylwester Laskowski
Wodzirej Double Wings