Historia ta powtarza się co rok – najmocniejsze więzy zawiązują między nimi wtedy… gdy nadchodzi czas rozstania.

Znamy to dobrze – końcówki obozów, kolonii, urlopów i… szkoły, do której jeszcze niedawno tak niechętnie chodzili 😉

Po tradycyjnie „smutnym” Polonezie (kiedy oni się kurcze zaczną podczas tych Polonezów uśmiechać! 😉) z każdą kolejną, coraz szybciej upływającą minutą czują, że są sobie coraz bliżsi, coraz bardziej dla siebie ważni i coraz bardziej świadomi przełomu, na krawędzi którego stają.

To właśnie dlatego tak potem głośno śpiewają,
tak energicznie i wysoko skaczą, tak bardzo chcą,
by już po zakończeniu zagrać jeszcze ten jeden utwór,
już tylko ten jeden…

Jakby wierzyli, że ma moc powstrzymać
konieczność rozstania.

A potem, jakby różdżką dotknięci
– opadają nagle totalnie z sił… 😉

A Ty – z poczuciem szczęścia w sercu, że tacy już duzi i że tak fajnie się bawili – bierzesz się za po-imprezowe sprzątanie 😉

Zapraszamy do współpracy »