To była emanacja połączonych sił białej strony mocy! Stowarzyszenie Ars Vivendi, Agencja Kreatywna Inventa, iluzjonista Aleksander Dumała, dwójka fajnych Barmanów i my, orły z Double Wings.

Czar wieczoru objawiał nam różnorako swoje oblicza – niczym cienie figur woskowych ulanych z uwagą i nadzieją, że się Święty Andrzej za dobrym mężem na poważnie wstawi (a wieść ponoć niesie, że aż szesnastu ich było, więc to wsparcie niemałe i w skuteczność wątpić nie wypada).

Znikało to, co przed chwilą było, pokazywało się to, czego nikt wcześniej nie widział, to zaś co się zdaje niezmiennym, niczym krawat na szyi Iluzjonisty, przekształcało się nie do poznania.

Na miotle latały nie tylko świętokrzyskie dziewczyny, a buty miast odgrywać rolę wyznaczników naszych losów, pięły się za sprawą rąk naszych na wysokość co najmniej trzech świec z Katedry Notre Dame. A wszystko to za sprawą Świętej Katarzyny, co nam trąb nie poskąpiła, za to konkurencyjne zmagania w tajemny i czarodziejom z Narnii jedynie wiadomy sposób zmieniła w budującą jedność i pełną życzliwości zabawę.

Alkoholu nie piję więc barmanów odwiedzałem często. I choć atmosfera nie raz solidnie rozgrzała się na parkiecie, to mi słomka w drinku do szklanki przymarzła. Takie dziwy!

I nim ostatnia świeca w rękach naszych zgasła, wybrzmiało w naszych uszach to magiczne przesłanie: „Kiedy nie chcesz już śnić cudzych marzeń… Spytaj siebie czego pragniesz.” Odpowiedź była jasna. Nim kurtyna opadła odmalowali ją wcześniej wszyscy bez wyjątku na swych dłoniach z życzeniami, co by nam się jeszcze tej nocy spełniły.

Najlepsze dla wszystkich, co z bajek i baśni mądrość dla życia wyciągać umieją.
Jedno Ci ono, a los w naszych, jakże czarodziejskich rękach!

Z pozdrowieniami od Drużyny Aslana!

– Sylwester Laskowski
Wodzirej Double Wings