Wypada mi zacząć od podziękowań. Podziękowań dla wszystkich tych, którzy byli głównymi bohaterami wydarzeń, które tu opisałem. To dwadzieścia siedem Par Młodych, którym miałem okazję towarzyszyć w 2011 roku w chwilach szczególnie wdzięcznych, a zarazem doniosłych w ich życiu – w ich weselach.

To jedna Para, której towarzyszyć mogłem podczas ślubu. Jest też jeden szczególny Wędrowiec, który powołanie do miłości realizuje już na drodze kapłańskiej, któremu towarzyszyłem w ramach zabawy prymicyjnej.

Moja wdzięczność jest wielowymiarowa.

Pamiętam, jak po jednym z wesel, jedna z bohaterek opisanych tu historii powiedziała, że „ja to mam szczęście, bo mogę co tydzień uczestniczyć w tak uroczych i wzruszających wydarzeniach”. Potwierdziłem. Mam szczęście.

Będąc wodzirejem, mam okazję uczestniczyć i w jakiejś mierze wpływać na kształt emocji i przebieg zdarzeń podczas świętowania najbardziej doniosłych decyzji ludzkich – zawierzenia swego życia komuś drugiemu.

Mam też możliwość bycia blisko sedna tych wydarzeń, blisko głównych aktorów, blisko ich radości, ich przejęcia, ich wzruszenia, a czasem ich obaw.

To bardzo poruszające i dające wiele do myślenia. To często też inspirujące.

To prawda, że młodzi uczą się od starszych, niedoświadczeni czerpią z doświadczenia tych, którzy już je posiadają. Prawdą jest jednak też, że młodość, świeżość, entuzjazm i pomysłowość towarzyszące wszystkiemu, co dopiero jest na starcie, co jest pierwsze i w ten sposób wyjątkowe – są niezwykle atrakcyjne, kuszące i – na szczęście – zaraźliwe! Piszę to, jako mężczyzna od ponad siedmiu lat żonaty, który czasem o tym entuzjazmie i pomysłowości zapomina.

W imieniu swoim, i Magdy, mojej żony – dziękuję! 🙂

Dziękuję też rzecz jasna jako profesjonalista, człowiek, dla którego „wodzirejowanie” jest też po prostu pracą, a który dzięki Wam w tym roku miał co robić :-). Tą małą książeczką, którą przynajmniej przez pryzmat własnej historii już znacie, chciałbym i za ten wątek Wam podziękować.

Choć każda z historii, w chwili jej powstawania była dedykowana Wam, książka, jako całość dedykowana jest już komuś innemu – Wy jej bowiem już nie potrzebujecie.

Dedykuję ją tym, którzy do ślubu dopiero się przygotowują, którzy podobnie jak Wy kiedyś – szukają dziś inspiracji, dobrych pomysłów i ciekawych rozwiązań nie tyle wymyślonych, co po prostu „sprawdzonych w akcji”, przeżytych, doświadczonych. Mam przeczucie, że dla nich Wasze historie (subiektywnie opisane) mogą być pomocne.

Ta książka otwiera pewien cykl, który mam zamiar systematycznie kontynuować, tak by Ci, którzy dziś inspirują się Waszymi historiami, mogli za jakiś czas inspirować innych historiami własnymi. Jednym słowem za rok będzie kolejna część „Sekretów Niebanalnych Wesel”. A potem kolejna i kolejna… Czas pokaże, jak wiele ich będzie 🙂

Otwarcie cyklu sugeruje, że to dopiero początek. Dlaczego zatem to już „część druga”?

W istocie pierwszej części „Sekretów Niebanalnych Wesel” nigdy nie napisałem. Gdzieniegdzie znaleźć można fragmenty zapisków, które mogłyby wypełnić jej treść. Zbyt mało jednak ich było i za mocno były wyrywkowe, by stworzyć z nich spójne i treściwe dzieło. Zbyt późno bowiem wpadłem na pomysł, by te wydarzenia spisywać. Nie wypadało jednak i nie chcę – uznać ich za nieistniejące.

Przyjmijmy zatem, że część pierwsza zaginęła, a jej treści szukajcie u tych wszystkich Par, którym Podwójno-Skrzydlaci towarzyszyli we wcześniejszych latach. Sam jestem ciekaw, co Wam opowiedzą 🙂

Wielu ludzi nie lubi wesel. To, co dotychczas widzieli, w czym brali udział, albo do udziału w czym próbowano ich nakłonić zrodziło w nich jednoznacznie negatywne odczucia. Jeśli do nich należysz, to ufam, że te dwadzieścia dziewięć historii, które tu przedstawiłem choć trochę zmieniły – na lepsze – ich kształt.

Od dawna wiedziałem, że wesele może być niebanalnym wydarzeniem. Od pewnego czasu mam okazję takim z bliska się przyglądać. Życzę Ci, by i Tobie dane było takie kiedyś na własne oczy zobaczyć.

A jeśli Twoje własne jeszcze przed Tobą – to życzę Ci, by opowieść o nim, mogła być jedną z najwdzięczniejszych perełek jednej z kolejnych części „Sekretów Niebanalnych Wesel”!

Niezależnie od tego, czy ktoś je kiedyś opisze 🙂

Z pozdrowieniami! 🙂

Sylwester Laskowski
Wodzirej Double Wings